اسرار آخرالزمان

حرارت و گرمای درونی که تحت عوامل و اسباب گوناگون و از جمله مواد غذایی ایجاد می شود، مهمترین عامل در کاهش یا افزایش حجم و وزن افراد است. از اینرو مهمترین دغدغه طب باستانی تعیین گرم مزاجی یا سرد مزاجی افراد بود. چرا که این کیفیت تاثیر مستقیم بر تغذیه فرد و روش درمان او دارد.

لازم است که در نظر داشته باشیم آنچه در طب سنتی سرد مزاجی و گرم مزاجی خوانده می شد، هم اینک پرکاری یا کم کاری تیروئید خوانده می شود. تقریباً می توان گفت که قریب باتفاق نشانه هایی که اینک و در طب نوین به تیروئید نسبت می دهند، در گذشته به کیفیت گرم بودن یا سرد بودن مزاج شخص از اطباء نسبت داده می شد.

از اینروست که می توان با ملاحظه شرایط بیمار از داروهای سنتی و غذاهایی که توسط پزشکان سنتی گذشته جهت درمان گرم یا سرد مزاجی افراد تجویز میشد، براحتی در درمان افرادی که با عوارض تیروئید بالا یا پائین درگیرند، استفاده نمود.

یادم می اید که چند سال پیش یک عطار سنتی در مشهد می گفت که همسری  مریض دارم که بسیار لاغر و ضعیف شده است، برای تقویت او پسته به او خوراندم، اما نزدیک بود که یک شب از شدت عود بیماری از دست برود. برای من جای تعجب بود که لاغری و نحیفی می تواند یکی از علائم گرم مزاجی باشد ولی این عطاری که خود باید برای دیگران تجویز دارو نماید نمی دانست که پسته با دارای مزاج گرم ، نمی تواند در این مورد کارساز بوده، بلکه بسیار مضر و حتی خطرناک خواهد بود. 

البته در برخی مواقع نشانه های گرم مزاجی یا سرد مزاجی مربوط به تیروئید نبوده، بلکه بر سازو کار و عملکرد برخی از هورمونهای فوق کلیه ارتباط می یابد، از جمله کورتیزول.

برخی گفتارهای مرتبط:

راز پُر اشتهایی در چاق ها

سخنی در چاقی و لاغری ـ قسمت اول

سخنی در چاقی و لاغری ـ بخش دوم